<750 ml utraconej krwi (15 proc. całkowitej krwi) - przyspieszone tętno (<100), ciśnienie krwi w normie, oddech w normie, skóra normalna, stan świadomości w normie, 750-1500 ml utraconej krwi (15-30 proc. całkowitej objętości krwi) - tętno ~100, zmniejszenie napięcia tętna, 20-30 oddechów na minutę, skóra blada po ucisku, stan świszczący oddech, głośny oddech lub trudności w oddychaniu. pokrzywka. blady lub szarawy odcień skóry. przyspieszona czynność serca. omdlenie lub zapaść. W przypadku pojawienia się któregokolwiek z objawów ostrzegających, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zdecyduje o kontynuacji leczenia lekiem Purethal. Płytki oddech – przyczyny, objawy i leczenie Terapia tlenem – wskazania, efekty i środki ostrożności Świszczący oddech u dziecka i dorosłego – przyczyny i leczenie Rozedma to choroba płuc występująca najczęściej u osób palących. Powoli osłabia i niszczy worki powietrzne w płucach. Utrudnia to woreczkom wchłanianie tlenu, w wyniku czego mniej tlenu jest w stanie dostać się do krwiobiegu. Objawy obejmują duszność, kaszel, świszczący oddech i skrajne zmęczenie. Eksperci podkreślają, że ważnym kryterium rozpoznania astmy u dzieci, często nieuchwytnym bez dokładnego badania stetoskopem, jest świszczący oddech, przede wszystkim w fazie wydechu. Jest to również sygnał, że płuca dziecka są zagrożone. Ważne jest, aby upewnić się, że patrzy się na świszczący oddech dziecka. Świszczący oddech nigdy nie jest normalny i wszystko, co świszczą, nie jest astmą. Wiele razy świszczący oddech może być reakcją na ostrą krótkotrwałą chorobę. Jednak świszczący oddech jest również objawem występującym w wielu różnych chorobach. Zapalenie krtani najczęściej atakuje dzieci w wieku od sześciu miesięcy do trzech lat, objawiając się chrypką, gorączką, dusznościami i kaszlem z wydzieliną. Ważne jest, aby po rozpoznaniu choroby przez lekarza, jeśli stan dziecka się pogarsza, nie opóźniać koniecznego w tym przypadku hospitalizowania. siXpt. Świszczący oddech może być jednak dowodem na to, że w naszych płucach zaczyna toczyć się proces chorobowy Utożsamiamy go zazwyczaj z zapaleniem płuc lub zapaleniem oskrzeli. Czasem ze zwykłym przeziębieniem i wtedy – podobnie jak w przypadku kaszlu – bagatelizujemy. Świszczący oddech może być jednak dowodem na to, że w naszych płucach zaczyna toczyć się proces chorobowy. O czym zatem może on świadczyć? Specjaliści zalecają, by udać się do lekarza od razu po zaobserwowaniu u siebie świszczącego oddechu. Może on być symptomem astmy. Choroba ta, gdy rozwija się u dorosłego, jest znacznie poważniejsza niż astma wieku dziecięcego. Świszczący oddech oraz towarzyszące mu duszności mogą być także objawami obturacyjnej choroby płuc, a nawet raka. Objawy nasilają się podczas wysiłku. Na następnym slajdzie zobaczysz WIDEO Przeczytaj także: Zlekceważony może rozwinąć się w jeden z najbardziej śmiertelnych nowotworów Choroby płuc i oskrzeli są jednymi z najczęstszych chorób dzieci. Do 6-ego roku życia blisko połowa dzieci zachoruje na zapalenie oskrzeli z obturacją skurczem oskrzeli. Zapalenia płuc są przyczyną około 19% zgonów dzieci poniżej 5-ego roku życia na świecie, głównie w krajach rozwijających się. W Polsce, śmiertelność z powodu zapalenia płuc wynosi mniej niż 1/1000 rocznie. Na astmę w Polsce choruje ok. 10% dzieci w wieku 13-14 lat. Możemy je podzielić na te o przebiegu ostrym, tj. krótkotrwałym oraz przewlekłym, tj. długotrwałym, wieloletnim. W pierwszej części omówione zostaną choroby oskrzeliNajczęściej jest ostrym stanem chorobowym, wywołanym przez czynniki infekcyjne – w 90% przez wirusy, rzadziej przez bakterie. Szczyt zachorowań przypada na miesiące jesienne i zimowe. Dominującym objawem jest kaszel, który może być zarówno wilgotny, jak i suchy (w początkowej fazie). Kaszel trwa od kilku dni do trzech tygodni. Wystąpienie objawów zazwyczaj poprzedzone jest kilkudniowymi objawami przeziębienia – katarem, stanem podgorączkowym lub gorączką, bólem gardła. Objawy zwykle ustępują samoistnie, w ciągu dwóch tygodni. U dzieci przedszkolnych zapaleniu oskrzeli często towarzyszy obturacja oskrzeli – zwężenie dróg oddechowych wynikające ze skurczu mięśniówki oskrzeli oraz nieco odmiennej budowy dróg oddechowych w porównaniu do dorosłego, może być wówczas słyszalny głośny, świszczący różnicowaniu należy uwzględnić inne infekcje układu oddechowego, a w przypadku nawracających zakażeń, również astmę jest przede wszystkim objawowe – stosowanie leków przeciwgorączkowych, nawilżanie powietrza, zapewnienie odpowiedniego nawodnienia. W przypadku obturacji oskrzeli stosujemy leki rozszerzające oskrzela w inhalacji. Pomocne mogą być inhalacje z roztworu chlorku sodu (soli) oraz leki mukolityczne. Antybiotyki stosujemy w przypadku podejrzenia bakteryjnej etiologii choroby oraz przedłużania się kaszlu powyżej 14 oskrzelikówJest to ostra choroba infekcyjna dolnych dróg oddechowych, przede wszystkim drobnych oskrzeli. Występuje u dzieci poniżej 2 roku życia, zwykle w 3-6 miesiącu życia, szczyt zachorowań przypada w 6 miesiącu życia. Najczęstszą przyczyną choroby jest zakażenie wirusem RS, który występuje powszechnie, u starszych dzieci i u dorosłych jest częstą przyczyną przeziębienia. Zapalenie oskrzelików częściej występuje u chłopców, dzieci niekarmionych piersią oraz przebywających w dużych skupiskach ludzkich. Na ciężki przebieg choroby szczególnie narażone są wcześniaki, dzieci z chorobami przewlekłymi, szczególnie układu oddechowego i krążenia oraz dzieci narażone na dym tytoniowy. Do zachorowań dochodzi najczęściej w okresie jesienno-zimowym. W Polsce zapadalność na zapalenie oskrzelików wynosi 12/100 dzieci objawami są 1-2 dniowe objawy przeziębienia – katar, zapalenie gardła, czasami gorączka. Następnie rozwija się duszność. Dziecko oddycha szybciej, widać zaciąganie mięśni klatki piersiowej odpowiedzialnych za oddychanie, słychać postękiwanie i świszczący oddech. W chorobie o ciężkim przebiegu dziecko ma trudności ze ssaniem, mogą wystąpić bezdechy. Chorobę musimy różnicować z innymi infekcjami dróg oddechowych, zaaspirowaniem ciała obcego do dróg oddechowych, refluksem żołądkowo-przełykowym, chorobami przewlekłymi (astma, mukowiscydoza) oraz niestwierdzonymi wcześniej wadami układu oddechowego i układu shutterstockLeczenie jest głównie objawowe – dziecko powinno przebywać w chłodnym (w temperaturze 18-20 st. C), nawilżanym pomieszczeniu. Powinno się regularnie usuwać wydzielinę z nosa. W razie gorączki należy podawać leki przeciwgorączkowe. Zazwyczaj choroba może być leczona w domu, możliwa jest jednak konieczność hospitalizacji. W przypadkach o ciężkim przebiegu może być konieczna tlenoterapia, a nawet intubacja i wentylacja ważna jest profilaktyka: mycie rąk, izolowanie dziecka od osób chorych, karmienie piersią, unikanie ekspozycji na dym tytoniowy oraz zatłoczonych miejsc. Świszczenie przy oddychaniu – o czym może świadczyć? Świszczący oddech to wysoki, ciągły dźwięk, który powstaje w klatce piersiowej podczas wdechu lub wydechu. Często pojawia się u dzieci w wieku przedszkolnym. Świsty oddechowe dzielimy na: epizodyczne – związane z wirusowym zapaleniem dróg oddechowych, wyzwalane przez różnorodne czynniki. Świst może pojawić się w wyniku zwężenia górnych dróg oddechowych na poziomie gardła, krtani lub górnej części tchawicy – wówczas mówimy o świście wdechowym. Z kolei gdy pojawia się przy zwężeniu dolnych odcinków dróg oddechowych, tj. dolnej części tchawicy, oskrzelików i oskrzeli, mamy do czynienia ze świstem wydechowym. Świst przy oddychaniu u dziecka nie jest objawem jednej choroby, choć zazwyczaj spowodowany jest infekcją dróg oddechowych. W większości przypadków infekcje, którym towarzyszy świst wywołane są przez wirusy, zdecydowanie rzadziej przez bakterie. Do przyczyn świstu przy oddychaniu zaliczymy: Zapalenie oskrzeli – obrzęk oskrzeli wywołuje kaszel, zazwyczaj suchy, ale często podczas kasłania odkrztuszany jest śluz. Stan zapalny, jaki toczy się w drzewie oskrzelowym, skutkuje zmniejszeniem ilości powietrza, które przechodzi przez oskrzela, a tym samym pojawiają się trudności w oddychaniu i świszczący oddech. Astma – charakteryzuje się dusznościami, świszczącym oddechem, uczuciem ucisku w klatce piersiowej i kaszlem o zmiennej częstotliwości. U każdego dziecka nawracające świsty mogą mieć różne nasilenie. Reakcje alergiczne – mogą wystąpić po zjedzeniu danego pokarmu, przyjęciu leków czy ukąszeniu przez pszczołę. W tym przypadku świszczący oddech pojawia się szybko, bowiem w krótkim czasie dochodzi do znacznego zwężenia dróg oddechowych. Taka sytuacja jest niebezpieczna i może zagrażać życiu dziecka. Ciało obce w drogach oddechowych – dzieci często wkładają do buzi drobne przedmioty. Może się zdarzyć, że mała zabawka czy nawet kawałek pokarmu trafią do dróg oddechowych. Świszczący oddech, który w takim przypadku pojawia się nagle, jest bardzo groźny dla zdrowia i życia dziecka. Wady rozwojowe – wrodzona wiotkość krtani, tchawicy lub oskrzeli, jak i przetoka między przełykiem a tchawicą lub rozszczep podniebienia to kolejne możliwe przyczyny świszczącego oddechu u dzieci. Wówczas świszczący oddech pojawia się już u noworodków i ma stałe nasilenie. – Nieprzemijający świst oskrzelowy u dzieci w okresie noworodkowym każe myśleć w pierwszej kolejności o wrodzonej wadzie układu oddechowego (np. przetoce oskrzelowo-przełykowej, tracheomalacji), wrodzonej wadzie serca lub nieprawidłowym przebiegu wielkich naczyń – pisze dr hab. med. Piotr Gutkowski w publikacji „Świst oskrzelowy u dzieci, czyli nie tylko astma świszczy”. Zaburzenia odporności – osłabionej odporności, która predysponuje do nawracających infekcji, często towarzyszy charakterystyczny świst przy oddychaniu. Ponadto dym papierosowy ma bardzo niekorzystny wpływ na nabłonek drzewa oskrzelowego. Utrudnia jego regenerację w okresie rekonwalescencji, a także może przyczynić się do wystąpienia świszczącego oddechu. Na co zwrócić uwagę przy świszczącym oddychaniu? W przypadku gdy świszczący oddech u niemowląt lub starszych dzieci pojawi się nagle, niespodziewanie, należy bacznie obserwować malucha. Jeśli towarzyszy infekcji – potwierdzonej przez pediatrę – nie należy panikować. W takim przypadku leczenie może odbywać się w domu, jednak rodzice muszą przyglądać się, czy nie pojawiają się żadne dodatkowe objawy, tj. duszności, trudności w oddychaniu. Ważne jest, by dziecko zmagające się ze świszczącym oddechem przebywało w przewietrzonym pomieszczeniu. Dbając o zdrowie najmłodszych, należy wystrzegać się narażenia ich na kontakt z dymem papierosowym. Palenie bierne jest bardzo szkodliwe, chociażby ze względu na kontakt z substancjami kancerogennymi. Ponadto należy zadbać o odpowiednie nawodnienie dziecka i nawilżanie powietrza. Świst przy oddychaniu – czy iść do lekarza? Pilnej konsultacji lekarskiej wymagają dzieci, u których świszczący oddech pojawił się nagle. Być może jego przyczyną jest alergia, np. ukąszenie przez owada lub utkwienie ciała obcego w drogach oddechowych. W pierwszym przypadku konieczne będzie podanie adrenaliny, z kolei w drugim – jak najszybsze udrożnienie dróg oddechowych. Należy wówczas niezwłocznie wezwać pogotowie. Kiedy świstom towarzyszy duszność, trudność w oddychaniu lub inne niepokojące objawy, niezbędna jest interwencja lekarska. Natomiast przy zaostrzeniu astmy konieczne jest natychmiastowe podanie leków rozszerzających oskrzela. Stan dziecka, u którego pojawił się świst oddechowy, może pogarszać się w bardzo krótkim czasie i może wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej. Gdy zachorujemy na astmę, jesteśmy z nią związani na całe życie. Chociaż nie można jej do końca wyleczyć, to pozwala nam ona normalnie egzystować i być aktywnym fizycznie. Trzeba ją tylko cierpliwie leczyć i kontrolować. Dziecko cierpiące na astmę, może też żyć jak jego rówieśnicy, pod warunkiem, że objawy choroby zostaną opanowane. Astma to jedna z najczęściej występujących chorób układu oddechowego. Spowodowana jest przewlekłym stanem zapalnym oskrzeli, mającym zwykle podłoże alergiczne, które prowadzi do zwężenia ich światła. Nazwa tej choroby wywodzi się z języka greckiego i dosłownie oznacza – świszczący oddech. Właśnie charakterystyczne świsty w czasie oddychania są podstawowym objawem astmy, który daje nadreaktywność oskrzeli. Inne symptomy choroby to: • suchy kaszel, męczący zwłaszcza nocą; • mniej lub bardziej nasilone uczucie duszności, braku powietrza, ściśniętej klatki piersiowej. W ciężkim napadzie astmy może dojść do duszenia się i całkowitej niemożności oddychania. Dopada ona ludzi w każdym wieku. W Polsce jest 2–3 mln osób chorych na astmę. Około 10% z nich to dzieci, u których w 80% ujawnia się ona do szóstego roku życia. W ciągu ostatnich siedmiu lat zanotowano trzykrotny wzrost zachorowań na astmę wśród dzieci i młodzieży. Małych pacjentów jest znacznie więcej, gdyż w wielu przypadkach rodzice późno zgłaszają się do lekarza, nie zdając sobie sprawy, że ich maluch ma astmę. Zdarza się; że sami pediatrzy leczą dziecko tylko na nawracające zapalenie oskrzeli. Najczęstszym czynnikiem leżącymi u podstaw astmy jest alergia, chociaż nie każdy uczuleniowiec musi na nią zachorować. Duże znaczenie ma tu wrodzona skłonność lub obciążenia genetyczne. Astma może być dziedziczna. Sprzyjają jej: • narażenie dziecka do drugiego roku życia na dym tytoniowy; • niewłaściwa dieta; • zakażenia wirusowe; • zbyt częste i nadmierne stosowanie antybiotyków. Astma jest bez wątpienia dolegliwością cywilizacyjną. Im wyższy poziom życia danego społeczeństwa, tym częściej występuje. Z jednej strony wiąże się to z zanieczyszczeniem środowiska naturalnego, wdychaniem większej ilości pyłów, spalin samochodowych czy przemysłowych gazów, które osłabiają układ oddechowy. Z drugiej – wpływ na tę chorobę mają: łatwiejsze niż kiedyś życie, większa higiena oraz układ immunologiczny. Gdy brak naturalnego wroga, jakim był brud i bakterie, zaczyna reagować on agresją na zwykłe substancje, takie jak pokarmy, kurz, sierść zwierząt czy pyłki roślin. Niesłusznie odbiera je jako obce i szkodliwe. Nadmierna „sterylność” obniża też odporność współczesnego człowieka na wiele chorób, w tym astmę. Poznaj przeciwnika Aby rozpoznać astmę, lekarz zwykle przeprowadza dokładny wywiad dotyczący okoliczności jej wystąpienia i przebiegu. Pyta o szczegóły dotyczące napadów, osłuchuje płuca i serce. Czasami zleca badania laboratoryjne krwi. Przy podejrzeniu astmy i późniejszym kontrolowaniu jej niezbędne jest badanie czynności płuc, tzw. spirometria. Polega ona na wydmuchiwaniu powietrza z płuc do specjalnego aparatu. Ocenia się objętość oraz szybkość wydmuchiwanego powietrza, a na tej podstawie czynność układu oddechowego. Jeśli w czasie badania nastąpi skurcz oskrzeli, wykonuje się spirometrię ponownie z podaniem leku rozkurczowego. Wzrost objętości wydychanego powietrza w drugim badaniu jest ważną wskazówką przy ustaleniu rozpoznania astmy. Jeśli mimo objawów mogących świadczyć o astmie, spirometria nie przynosi rozstrzygnięcia, lekarz może zlecić tzw. próbę prowokacyjną. Polega ona na sprawdzeniu, czy oraz w jakim stopniu oskrzela się kurczą po podaniu określonej substancji. Mali pacjenci nie potrafią wykonać spirometrii, dlatego ogromnym ułatwieniem dla lekarzy jest test kontroli astmy przeznaczony dla dzieci od 4 do 11 lat. Jest on kwestionariuszem złożonym z siedmiu pytań. Pierwsze cztery: jak się czujesz ze swoją astmą?; jak bardzo przeszkadza ci ona, gdy biegasz lub ćwiczysz?; czy kaszlesz z powodu astmy?; czy budzisz się w nocy? – skierowane są do dziecka. Użyto w nich grafiki odzwierciedlającej emocje malca, wskazujące na to, jak może się on czuć podczas napadu choroby. Trzy końcowe pytania skierowano do rodziców. Ile razy w ciągu ostatnich 4 tygodni dziecko miało: * jakiekolwiek objawy astmy w ciągu dnia?; * świszczący oddech?; * budziło się w ciągu nocy? Za odpowiedzi na pytania pacjent otrzymuje określoną ilość punktów, od 0 do 27. Jeśli dziecko uzyskuje mniej niż 19, oznacza to, że objawy astmy nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane. Mały pacjent z rozpoznaną chorobą powinien wypełnić test wraz z rodzicami przed każdą wizytą w gabinecie lekarza, a następnie przedstawić swoje wyniki. Lekarzowi łatwiej wtedy dostosować terapię do rzeczywistych potrzeb dziecka. Dobra kontrola astmy zapobiega jej zaostrzeniom i powikłaniom. Leczenie astmy zależy od stopnia ciężkości choroby. Terapia polega na przyjmowaniu dwóch leków: przeciwzapalnego i rozkurczowego. Są już preparaty złożone, które łączą dwa w jednym. Należą one do bardzo skutecznych. Zwykle są to długo działające betamimetyki (rozkurczające oskrzela) i wziewne sterydy (ograniczają stan zapalny oraz zapobiegają obturacji oskrzeli) – podawane w jednym inhalatorze. Zresztą, w większości przypadków leki przeciw-astmatyczne przyjmuje się wziewnie, inhalując porcję preparatu ze specjalnego dozownika. Ograniczają one do minimum działanie ogólnoustrojowe, którego boją się pacjenci. Lek dostarczany jest z wdychanym powietrzem do chorobowo zmienionych dróg oddechowych. Długotrwale obniża on napięcie mięśni gładkich oskrzeli, co ułatwia oddychanie. Zasadniczą rolę odgrywa tu codzienna systematyczność. Właściwie prowadzona terapia sprawia, że napady duszności mogą być naprawdę rzadkie (maksimum 2 razy w tygodniu). W niektórych przypadkach udaje się wyeliminować je na całe lata. Ważna jest współpraca pacjenta z lekarzem prowadzącym oraz zrozumienie istoty choroby. Niestety, wielu astmatyków przyjmuje lekarstwa tylko doraźnie, starając się szybko rozkurczyć oskrzela w momencie silnego ataku duszności. Ze względu na lęk przed wystąpieniem duszności astmatycy unikają wysiłku fizycznego. Bardzo często rodzice do minimum ograniczają dzieciom aktywność fizyczną „na wszelki wypadek”. Dziecko ma wtedy poczucie krzywdy, bo nie może bawić się z rówieśnikami. Wyjście na podwórko czy gra w piłkę staje się dla niego wówczas nie lada wyzwaniem. To chowanie pod kloszem, wyrządza astmatykowi krzywdę. Brak sprawności fizycznej oraz wysiłku upośledzają jeszcze bardziej chory układ oddechowy. W konsekwencji częściej dochodzi do zaostrzeń choroby oraz powikłań, np. rozedmy płuc. Wielu astmatyków zdobywa górskie szczyty, wiosłuje czy pokonuje wielokilometrowe trasy na rowerze. Lęk chorych przed uprawianiem sportów powoduje zwykle brak umiejętności świadomego kontrolowania oddechu. Tego można się nauczyć pod okiem wykwalifikowanego rehabilitanta. Fizjoterapia przywraca w astmie prawidłowy, fizjologiczny mechanizm oddychania przeponowego. Uczy chorego postępowania w czasie lekkiego napadu czy efektywnego kaszlu. Pozwala na poprawienie sprawności układu oddechowego przez ćwiczenia. Wtedy pacjent może żyć ze swoją dolegliwością normalnie, nie opuszczając pracy czy szkoły. Astma czy POChP? Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc powodują zwężenie oskrzeli. Ich wspólnym, typowym objawem są duszności oraz kłopoty z oddychaniem. Jest jednak między nimi kilka istotnych różnic. Astma może pojawić się już w pierwszym roku życia. W 80% przypadków chorują na nią dzieci poniżej 6. roku życia. Duszność ma charakter napadowy. Ustępuje samoistnie lub po zażyciu leków. Kaszel męczy chorego najczęściej nocą i jest suchy. POChP zaczyna się w dorosłym wieku, często około 50. roku życia. W 90% dotyczy palaczy papierosów. Uczucie duszności nigdy nie mija całkowicie i nasila się wraz z rozwojem choroby. Kaszel męczy przede wszystkim rano, jest mokry, z odksztuszaniem plwociny śluzowej lub ropnej. Gdzie jest tlen? Zdaniem lekarzy człowiek dysponuje największymi rezerwami oddechowymi, czyli tzw. pojemnością płuc, między 20. a 30. rokiem życia. Potem płuca zaczynają się starzeć i objętość wydychanego powietrza zmniejsza się każdego roku o 15 ml. Proces ten przebiega wolno, skoro jeszcze w wieku 80 lat, człowiek zdrowy może zachować 70% rezerw oddechowych. Zwykle ma ich mniej. Wpływa na to zanieczyszczone powietrze oraz infekcje systematycznie uszkadzające drogi oddechowe. W znacznie gorszej sytuacji są palacze tytoniu. Po 40–50 latach nałogu ich płuca nie są już w stanie pobierać dostatecznej ilości tlenu. Przyspieszony, krótki oddech oraz trudności z oddychaniem skracają im życie. Forum: Mam z dzieckiem taki problem Mam problem. A może tylko mnie się wydaje, że to problem…. Moja 5-cio miesięczna córeczka od kilku dni zaczęło notorycznie wstrzymywać oddech. Na początku robiła to tylko wtedy jak czyściłam jej nosek lub kremowałam buźkę. Obecnie robi to notorycznie. Jak ja przewijam, przebieram czy podnoszę. Nawet leżąc w łóżeczku i bawiąc się wstrzymuje powietrze. Przeraża mnie jej zachowanie. Nie wiem czy nie robi sobie tym krzywdy, czy jest to bezpieczne i w ogóle jej zachowanie jest bardzo zastanawiające. Moja mama mówi, że to jej fanaberia i na pewno z tego wyrośnie, ale ona czasami tak długo wstrzymuje, że aż robi się czerwona a ja musze ją łaskotać lub inne zabiegi dokonywać aby wypuściłą powietrze i zaczęłą oddychać. I tak w kółko. Tylko jak śpi to oddycha równomiernie. Lekarka w tym nie zauważyła nic niepokojącego ale ja się boję. Może któraś z was miała podobny przytpadek z dzieckiem i mnie uspokoi lub naprowadzi co to oznacza. Będę wdzięczna. Pozdrawiam weekendowo i czekam na odpowiedzi z dużą niecierpliwością. Małgosia z Mili

świszczący oddech u dziecka forum